Geautomatiseerde vangstsortering voor de garnalenvisserij

Inleiding

Garnalenvissers gebruiken netten met een minimum maaswijdte van 20 mm. Door de fijne mazen is bijvangst van (kleine) vis en bodemdieren vrijwel onvermijdelijk. Bijvangsten die teruggegooid worden in zee noemen we discards.

Probleemstelling

Daar de meeste bijvangsten in de garnalenvisserij geen commerciële waarde hebben, worden dit vrijwel altijd discards. Echter, in 2013 besloot de Europese Unie dat teruggooien van ‘gequoteerde’ bijvangst niet langer mag: de zogeheten ‘aanlandplicht’. Na de volledige implementatie van de aanlandplicht op 1 januari 2019 valt ook de garnalenvisserij onder deze wet- en regelgeving.

Impact van de Aanlandplicht

Ondanks dat er in de visserij op gewone en grijze garnalen sprake is van een ‘ongequoteerde’ doelsoort, geldt de aanlandplicht wel voor de gequoteerde soorten (o.a. tong, schol, kabeljauw, wijting) die door garnalenvissers worden bijgevangen.

Huidige Situatie

Momenteel bestaat voor de garnalenvisserij de mogelijkheid om een zogenaamde de-minimis vrijstelling te krijgen van de aanlandplicht. Voorwaarde voor het verkrijgen van deze vrijstelling is de volledige registratie van alle discards, dus niet alleen de soorten die onder de aanlandplicht vallen.

Gevolgen van de Registratie

Dit leidt tot een arbeidsintensief sorteerproces aan boord van de kotter - een proces dat al veel tijd in beslag nam, omdat er nog grotendeels handmatig wordt gesorteerd - en grote administratieve lasten om alle bijvangst nauwkeurig te registreren.

Oplossing

Een betaalbare machine voor geautomatiseerde vangstsortering aan boord van garnalenkotters, waarbij alle gevangen soorten volledig worden geregistreerd, zou uitkomst bieden voor dit probleem binnen de garnalenvisserij.